WOKE

Mijn broer en ik zaten aan de koffie en haalden herinneringen op aan vroeger.
Weet je nog dat er in een zomer lang geleden kinderen uit de Bijlmer in ons dorp kwamen voor een vakantie en dat wij er ook twee in huis hadden? Het waren allemaal zwarte kinderen zei ik erbij ter verduidelijking. Of mag ik dat niet meer zeggen?
Hij lachte en zei dat zwart wel mocht , maar donker niet.
Ik had toevallig van de week een reportage gezien over de “Woke cultuur”.
De documentaire maakster interviewde verschillende mensen. Mensen die in een groep actie voerden tegen allerlei soorten discriminatie, mensen die alleen achter hun laptop zaten en op de socials hun mening verkondigden en ook een groep die zich juist tegen de Woke ideeën keerde.
Ze merkte op dat ze bij beide partijen het gevoel kreeg dat ze niet tegen hun sterke mening in mocht gaan omdat het voor haar gevoel niet gewaardeerd zou worden en bovendien dat er niemand naar haar zou luisteren. Ze concludeerde dat er op dit gebied ook polarisatie is en dat er geen dialoog wordt gevoerd.

Hoe dacht ik zelf eigenlijk over dit onderwerp.
Eerlijk gezegd stoort het me dat ik over elk woord zou moeten nadenken en dat je alleen een mening mag hebben als die gelijk is aan die van de ander.   
In de docu was een persoon die als meisje geboren is, maar die nu zegt zich geen meisje maar ook geen jongen te voelen.
Ze wilde voortaan met  “die” aangesproken worden en ze was diep teleurgesteld als haar ouders weer eens “zij “ zeiden ipv die. Ze voelde zich niet gezien. Ze zat met haar ouders en broer aan tafel en met name de vader gaf aan dat het moeilijk discussiëren was met zijn dochter omdat ze niet wilde luisteren naar zijn mening.
Bij dit voorbeeld dacht ik het volgende; Dit meisje, oftewel deze persoon zei non-binair te zijn.
Als je je zo voelt hoor je bij een minderheid en ik denk dat ze zichzelf diep van binnen nog niet accepteert zoals ze is of denkt te zijn. Omdat het niet accepteren van zichzelf onbewust is , projecteert ze het op de buitenwereld. En die buitenwereld functioneert vervolgens als spiegel. Ze krijgt terug wat ze diep van binnen zelf ook voelt. En hoe feller ze tekeer gaat hoe meer weerstand ze krijgt en zo belandt ze in een vicieuze cirkel.


Mensen die zichzelf en hun beeld van de wereld volledig geaccepteerd hebben, of ze nu wit, zwart of geel zijn,  hetero homo bi enzovoort zijn of een andere mening hebben over klimaat en de prik, zullen minder last hebben van mensen die hen niet kunnen of willen accepteren. Krijgen ze toch te maken met discriminatie dan zullen ze zich daar vaak goed tegen kunnen verweren doordat ze het niet vanuit de slachtofferrol doen. De multiculturele samenleving is ouder dan vandaag en binnen die samenleving zie je mensen met diverse afkomst en identiteiten zich succesvol ontplooien.
Natuurlijk zullen er mensen zijn die een vooroordeel hebben of die hun macht misbruiken, maar die zitten in alle gelederen en zijn van alle kleuren en maten.
Blijf je maar hameren op bijvoorbeeld de foute witte man dan creëer je uiteindelijk foute witte mannen.
De mening die de “Woke mens” verspreidt met de bedoeling mensen wakker te maken, bereikt volgens mij uiteindelijk het tegenovergestelde.
Hoe groter de groep activisten wordt hoe groter de kans dat uiteindelijk mensen gaan denken dat zij allemaal hetzelfde zijn, dat ze schreeuwen en klagen , overal tegen aanschoppen en dat je van hen niets meer mag zeggen wat hen niet zint. Werkgevers bijvoorbeeld zouden dan juist de keus kunnen laten vallen op iemand die een tegenovergestelde mening heeft.
Een deel van mij is de Karin die medium is en ik trok het me vroeger best wel aan als ik als zweefteef werd bestempeld. Maar nu dat deel is geïntegreerd en geaccepteerd , glijdt dat oordeel van me af want het zegt meer over de ander dan over mij.

Rekening houden met elkaar, elkaar niet veroordelen op kleur of geaardheid zou normaal moeten zijn, maar dat is het niet altijd. De mensen die een negatief oordeel hebben op alles dat in hun ogen anders en dus fout is, projecteren ook delen van zichzelf op een ander. Het is wel zo dat de weegschaal altijd doorslaat naar de het uiterste punt om een discussie op gang te kunnen krijgen. Daarna volgt als het goed is de balans.
Maar als je de wereld wilt verbeteren moet je eerst bij je zelf beginnen. Hoe jij je opstelt  , dus in vrede met wie je bent, heeft veel meer impact dan oordelen en de vinger alleen naar de ander wijzen.
Als je bij voorbaat oordeelt dat mensen je toch niet zullen begrijpen, niet zullen zien wie jij werkelijk bent, dan zullen ze je ook zeker niet zien en begrijpen.
Om te zorgen dat anderen je wel zien, zul je eerst jezelf onder de loep moeten nemen om een eerlijk beeld van jezelf  te krijgen zodat je je bewust bent wat je werkelijk uitzendt naar je omgeving.
Hoe denk jij diep van binnen echt over jezelf?

NB : er zijn meerdere invalshoeken om naar woke te kijken, ik deed het vanuit mijn vakgebied.