Deze column is bedoeld om voor jezelf eens te onderzoeken waarin jij geraakt wordt met betrekking tot alles dat zich rond Covid19 afspeelt in deze tijd.
Ik merkte bij mezelf vorig jaar dat mijn gevoelens over de getroffen maatregelen zich vooral projecteerden op de mensen die mij dit aandeden. Ik zocht een schuldige voor mijn boze en angstige gevoelens.
En ja, de regering besloot dat we in lockdown moesten bijvoorbeeld, maar de gevoelens die ik hierbij kreeg waren van mij.
Andere mensen reageerden heel anders dan ik in die eerste periode. Ze namen aan dat het voor de goede zaak was en ook al was dat misschien wel zo, ik voelde het anders.
Na verloop van tijd begon ik na te denken over mijn gevoel. Waarom was ik zo boos en soms bang?
Ik ontdekte dat ik de afgelopen jaren bezig ben geweest met zichtbaar worden, de regie over mijn leven in eigen hand nemen, de dingen doen op mijn manier en als dat anders was dan de norm koos ik toch voor mezelf.
En nu werd ik voor mijn gevoel bedreigd in mijn vrijheid om zelf te kiezen wat ik wilde. Toen de dwang om te vaccineren groter werd, werd ook mijn angst groter. Inmiddels ben ik door allerlei gevoelens heen gegaan, heb nog eens wat zaken uit het verleden bekeken en kan ik zeggen dat de toestand in de wereld zoals hij nu is , me nog steeds aan het hart gaat, maar dat ik nog steviger in mijn overtuiging ben gaan staan dat ik zelf wil bepalen wat ik met mijn lichaam doe.
Jij hebt wellicht andere keuzes gemaakt dan ik en jij komt dan ook andere onderliggende issues tegen dan ik. Ik ga nu een paar voorbeelden geven van mensen die net als ik getriggerd werden in oud zeer, in hun levensles. Misschien herken je iets in één van hen. Het is niet van belang of je wel of niet gevaccineerd bent, het gaat om wat jij tegenkomt in jezelf bij alles dat rond het thema covid speelt.
De man had al een tijdje last van zijn onderrug. Het ging een paar dagen goed en dan kwam het weer terug. Op het moment dat hij aan zijn vrienden moest vertellen dat hij niet met het jaarlijkse vriendenweekend mee kon omdat hij niet gevaccineerd is, vlamde de pijn in alle hevigheid op. We onderzochten de pijn. Als kind bleek hij ernistig belemmerd te zijn in zijn vrijheid en dat kwam nu naar boven. Hij kon zich letterlijk niet meer goed bewegen.
De jonge vrouw die alles las wat los en vast zat over het onderwerp covid en zocht om een goede uitleg ter verdediging van haar keuzes raakte vermoeid en verdrietig. Na nader onderzoek bleek dat ze diep van binnen dacht dat ze dom was en de kritiek die ze nu kreeg van mensen die het afkeurden dat ze zich niet liet vaccineren was dat het inderdaad dom was om het niet te doen. Ze werd dus precies in haar eigen pijn geraakt.
De vrouw vertelde steeds maar verkouden te worden en andere kwaaltjes te hebben. In de afgelopen anderhalf jaar was het erger geworden. Zij werd in iets ouds geraakt waar ze nog nooit zo bij stil had gestaan, maar het bleek dat ze als kind niet ziek mocht zijn. Haar moeder kon hier slecht tegen en na één dag ziek zijn kreeg ze nog amper zorg en raakte de moeder geiiriteerd.
Rond covid is bij veel mensen een grote angst om ziek te worden ontstaan maar bij haar triggerde het de overtuiging dat ziek worden niet mocht. Door de weerstand op ziek zijn belemmerde ze steeds de doorstroming en in plaats van beter werd ze juist steeds zieker.
De vrouw was vroeger het buitenbeentje in het gezin. Ze had haar leven gewijdt aan aanpassen aan de verwachtingen van de andere gezinsleden. Langzaam veranderde ze meer naar wie ze zelf wilde zijn, maar nu ze als enigste zich niet had laten vaccineren viel ze weer uit de boot en dat triggerde het oude onverwerkte gevoel van er niet bij horen.
In de column kan ik op al deze verhalen niet dieper ingaan. Mijn boek kan een hulp zijn bij zelf onderzoek, maar misschien is het lezen van deze column al een aanleiding om bij jezelf te rade te gaan wat deze tijd bij jou losmaakt.