Nadat hij een paar keer voor een consult in mijn praktijk was geweest stelde ik voor om een opstelling te gaan doen met de bedoeling helder te krijgen hoe de onderlinge verhoudingen waren in zijn gezin. Het gezin bestond behalve hemzelf uit zijn vrouw en drie nog jonge kinderen.
Een kind wordt met een eigen karakter geboren, maar daarna verder gevormd door opvoeding en ervaring op zowel persoonlijk vlak als in combinatie met anderen.
Iedere ouder is ooit ook zelf opgevoed en gevormd en onbewust geeft hij/zij zijn eigen patronen door aan zijn/haar kinderen.
Afhankelijk van de aanleg van het kind zal het ene kind meer van de vader oppikken en het andere van de moeder.
In deze opstelling werden behalve het eigen gezin ook de ouders van mijn cliënt in de ruimte geplaatst. Dat gebeurt in de vorm van een matje waarop de representant ( ik in dit geval) haar plek kan innemen.
De twee zussen kregen eveneens een plek zodat ook het complete gezin van herkomst aanwezig was.
Mijn cliënt had in een eerder consult aangegeven dat hij problemen had met zijn jongste zoon.
Het jongetje van vier jaar oud ging regelmatig de strijd aan met zijn vader.
Ik mocht op de plek van het jongetje staan en vrijwel direct balde ik mijn vuisten en sloeg mijn vader op zijn rug.
Vader draaide zich om. Ik keek boos, maar ik kreeg een lach terug waardoor ik nog bozer werd.
Mijn cliënt zei te smelten als hij dat lieve koppie zag.
Wat er gebeurde was dat de vader onbewust naar zichzelf keek. Het lieve en zachte waar hij zelf vaak niet meer bij kon komen, zag hij in zijn zoontje. Ook kwam de pijn van afwijzing naar boven door een herinnering aan zijn eigen vader. Hij wilde zijn kind die pijn besparen die hij zelf had ervaren. Zijn zoontje was behalve soms boos, ook heel aanhankelijk en knuffelig. Van wat het kind gaf aan liefde kon zijn vader niet genoeg krijgen. Het vervulde een behoefte van het kleine jongetje in hem zelf. Het werd helder hoe de reactie van mijn cliënt op zijn vaders gedrag , de reactie op zijn zoontje nu beïnvloedde. In beide gevallen ging het om een machtsstrijd.Ik voelde dat zijn vader iets wilde zeggen en stapte op het matje dat hem representeerde.
Vader zei niet veel, maar zijn gezicht sprak boekdelen en hij gaf aan hoe erg hij het vond voor zijn zoon dat hij zich zo ten opzichte van hem had gedragen.
Vergeving forceren.
Ik hoor regelmatig verhalen van mensen die een familieopstelling hebben gedaan. Vaak zijn ze heel blij met wat het hen heeft gebracht. Maar soms gaat het niet goed en dat heeft te maken met timing. De man in het bovenstaande verhaal was net dertig en pas sinds kort bezig om te onderzoeken waar zijn problemen in relaties met anderen vandaan kwamen. Veranderen van gedrag begint met bewustwording. Je bewust worden van je gedrag dat niet werkt in relaties. Gedrag dus waar je zelf op een of andere manier last van krijgt.In de opstelling werd het gedrag bloot gelegd en er werd zichtbaar gemaakt hoe een patroon in de mannenlijn wordt doorgegeven.Wat er soms mis gaat is dat de begeleider van de opstelling resultaat wil zien omdat hij/zij dit zelf nog nodig heeft en dan wordt er soms een oplossing geforceerd of er wordt gepusht om de ander te vergeven.
In het voorbeeld is de vader van mijn cliënt al zo ver dat hij de pijn van zijn kind onder ogen durft te zien, maar dat is niet altijd het geval. Wat de reactie ook is van de veroorzaker van de pijn bij de vraagsteller, het mag nooit zo zijn dat er verplicht vergeven moet worden omdat het dan allemaal weer goed zou zijn. Ieder is verantwoordelijk voor zijn eigen pijn en die pijn moet eerst erkend en gevoeld worden alvorens hij kan worden losgelaten. Dat kost tijd. Mijn client heeft nog tijd nodig om zijn emoties t.o.v zijn vader te erkennen en doorvoelen voordat hij aan een volgende stap toe is.
Je kunt dus helderheid in je gedrag krijgen door een opstelling te doen, maar loslaten en vergeven komt pas als er genoeg ervaring is opgedaan in de les en de emoties zijn doorvoeld. Daarom kan de een een grote sprong maken en heeft een ander eerst nog meer tijd en ervaring nodig.
Alles komt op zijn tijd,. Jouw tijd!